Ας ξεκινήσω τη δική μου ιστορία. Γεννήθηκα στο Ηράκλειο Κρήτης όπου και ζω σήμερα. Για να πω την αλήθεια το φαγητό δεν έπαιζε μεγάλο ρόλο στη ζωή μου, τουλάχιστο συνειδητά, ώσπου πήγα για σπουδές μακριά από το σπίτι μου. Εκεί μου έλειψε το σπιτικό φαγητό φτιαγμένο από αγνά υλικά που είχα την πολυτέλεια μέχρι τότε να απολαμβάνω. Γυρνώντας πίσω και πηγαίνοντας στο δικό μου σπίτι ξεκίνησα διστακτικά και περιστασιακά να ασχολούμαι με την μαγειρική και την ζαχαροπλαστική. Πάντα τρώγαμε καλά λόγο της μητέρας μου. Άλλο που δεν ήθελε να στρώσει τραπέζι.  Όταν γεννήθηκε η Ναταλία, η κόρη μου, μπήκα στη διαδικασία να ανακαλύψω και νέες συνταγές, υλικά. Το παξιμάδι βρισκόταν πάντα στο τραπέζι μας, ακόμα και ο άντρας μου που ήταν λάτρης του ψωμιού (δεν είναι από την Κρήτη), κόλλησε με αυτό. Κάπως έτσι άρχισα να πειραματίζομαι με τη μεσογειακή κουζίνα, τις κρητικές γεύσεις και το ντάκο.

Μεγάλωσα σε μια οικογένεια στην οποία όλα τα μέλη είναι δημιουργικά με τον τρόπο τους. Καλό αλλά όχι και το ευκολότερο. Οι δημιουργικοί άνθρωποι είναι ενδιαφέροντες αλλά όχι πάντα εύκολοι. Παρόλα αυτά το μικρόβιο της δημιουργίας πέρασε και σε μένα, τη νεότερη της οικογένειας. Η Άννα η μητέρα μου είναι η πιο παθιασμένη μαγείρισσα που ξέρω. Για αυτή το τραπέζι είναι όλη της η ζωή. Θυμάμαι τα πάρτι που έκανε, έπρεπε όλοι να μείνουν κατενθουσιασμένοι (και σκασμένοι), να έχουν μόνο καλά να πουν και εκεί που νόμιζαν ότι τέλος, έσκαγε και το τελευταίο πιάτο, το οφτό αρνάκι. Διαβάζει  βιβλία και περιοδικά μαγειρικής από το εξώφυλλο μέχρι το οπισθόφυλλο και παρακολουθεί με απόλυτη προσήλωση όλες τις εκπομπές μαγειρικής στην τηλεόραση. Τα υλικά της τα διαλέγει με μέγιστη προσοχή και πάντα φρέσκα από την λαϊκή αγορά. Σύντομα κατάλαβα ότι το τραπέζι είναι ένα σύμβολο υπεροχής και καταξίωσης για αυτήν. Και μια μέθοδος να κρατάει τον κόσμο κοντά της.

Ο Βασίλης (ο πατέρας μου) είναι αρχιτέκτονας και εργάστηκα μαζί του πολλά χρόνια. Τώρα γράφει τα ποιήματα του στο μπλόγκ του www.alkman.gr και ίσως είναι από τους μεγαλύτερους σε ηλικία μπλόγκερς της Ελλάδας – 73 ετών! 

Το Paxxi γεννήθηκε σε μια από τις πολλές συζητήσεις με τον αδερφό μου Σπύρο μέσω Skype (που είναι δημιουργικός επαγγελματίας), όταν εκείνος ζώντας στο εξωτερικό εδώ και πολλά χρόνια συνειδητοποίησε την έλλειψη του «είναι η μόνη τροφή που μου λείπει, όλα τα άλλα υπάρχουν εδώ». Βλέπετε και οι δύο μεγαλώσαμε με το παξιμάδι πάντα σε ένα κουτί πάνω στο τραπέζι της κουζίνας! Κι όμως είναι από τα προϊόντα που δεν έχουν προβληθεί αρκετά παρόλο που είναι γευστικά και υγιεινά. Το περίεργο και μη ακριβώς τυποποιημένο σχήμα του, δείχνει τη μοναδικότητα του και έτσι η Ναταλία επιλέγει κάποιο σχήμα και με τη φαντασία της κάθε φορά το βαφτίζει από καράβι μέχρι παλάτι!

Παρακολουθώντας το μπουμ του food blogging και έχοντας το καλό φαγητό βαθιά στο αίμα μας (από την Άννα) και οι δυο νιώσαμε την ανάγκη να κάνουμε κάτι χρησιμοποιώντας τα ταλέντα μας στο ντιζάιν και την μαγειρική που αναγκαστικά μας μεταφύτεψε. Έτσι δημιουργήσαμε το Paxxi με σκοπό να προβάλλει το μοναδικό αυτό προϊόν, τόσο με τις παραδοσιακές συνταγές όσο και με καινούργιες ιδέες, γι’ αυτό το τόσο υγιεινό και πλούσιο σε φυτικές ίνες αγαθό που μόνο οφέλη έχει να προσθέσει στο διαιτολόγιο μας.

Ελπιζω να αγαπησετε τον Nτακο( κρητικο παξιμαδι ) οσο κι εμεις!